ای که دانی حاضر و ناظر خدای خویش را
فرصتی تا هست جبران کن خطای خویش را
خواب غفلت را زسربیرون کنی در روزگار
گر بدانی جان من قدر و بهای خویش را
آنکه میخواهد بقای جاودان در نزد دوست
در نخستین جلوه می بیند فنای خویش را
چون سکندر ره کند پیدا به آب زندگی
پیروی هر کس نماید رهنمای خویش را
گر نمی خواهی شوی پا مال هر بیگانه ای
بی سبب از خود مرنجان آشنای خویش را
تا به کی از جهل سد راه مردم می شوی
بس کن اندر راه باطل ادعای خویش را
تا زنادانی کنی پامال حق دیگران
از مکافات عمل بینی سزای خویش را
با هزاران معصیت شهدی مخور غم چون کریم
کی کند محروم از در گه گدای خویش را
اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی
