سوم شعبان خدا دری زرحمت گشود

زغیب آمد حسین (ع) به عرصه گاه شهود

شاد شد ند شیعیان کوری چشم حسود

روز چهارم عیان باب حوائج نمود

تا که شود از وفا یاور سلطان دین

ماه بنی هاشمش گشته به عالم لقب

نام وی عباس بود بهر حیا و ادب

زهر جهت طاق بود هم زحسب هم نسب

روز قیامت بود برای زهرا(س) سبب

شفاعت خلق را نزد خدا از یقین

الا علی ولی ، دادرس ما سوا

ایکه تویی هر جهت در خور قل انما

چشم تو روشن بود زین دو پسر ای شها

یک پسر از مادری حضرت خیروالنسا

یک پسر از مادری بنام ام البنین

از قدم هر دوتن ارض و سما نور شد

بیت علی نور بود نور علی نور شد

موسی عمران زشوق به وادی طور شد

به چرخ چارم مسیح خرم و مسرور شد

شاد همه انبیا چه سیدالمرسلین

ولایت اهل و بیت بود زایمان نشان

دست توسل زند هرکه به دامانشان

کند ز راه ادب پیروی راهشان

اصل ولایت بود حاصل گفتارشان

چونکه ولایت بود سراج دین مبین

فخر از این مادری برای زهرا بود

تهنیتش از ثری تا به ثریا بود

کین دو ولد افتخار براهل دنیا بود

دیده ی شهدی مدام به لطف آنها بود

به درگه اهل بیت سوده از اول جبین