دوش اندر خلوت دل من شدم جویای یار
تا مگر در لوح بینم رخ زیبای یار
گفتم او امشب اگر آید برم از راه شوق
بر دو چشمانم ز راه مهر سازم جای یار
یاد اگر باد صباد آرد خبر از آن نگار
گویمش سر را نهم بر خاک جای پای یار
چون که اندر وادی سینای دل حیران شدم
جلوه ای از طور دیدم پس شدم شیدای یار
سالها می بود می گشتم به دنبالش ولی
عاقل از آن دیده یی می خواست کان بینای یار
ماه گردون چون مرا برگشت با رویش یقیـن
همچنان خورشید بیند هر زمان سیمای یار
شهدیا در راه جانان می شوی ثابت قدم
گر شراب معرفت نوشی تو از مینای یار
اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی
