من در حرمت نور خدا دیدم و رفتـم

آن مرتبه ی اهل ولا دیدم و رفتـم

از شهر صفاهان بسوی ملک خراسان

من آمدم و صدق و صفا دیدم و رفتـم

با چشم بصیرت نظرم بود بهر سـو

جمعی همه در حال دعا دیدم و رفتـم

نازل به حریمت شده رحمت به شب و روز

آن رحمت حق جلّ عَلی دیدم و رفتـم

آن درد که عنوان نتوان کرد بهر کـس

گفتم به تو و نیز شفا دیدم و رفتـم

توفیق چو شد بوسه زنم خاک درت را

خود را به جهان کامروا دیدم و رفتـم

شهدی است بیانش که به چشم دلم امروز

آن شافع فردای جزا دیدم و رفتـم

خواهی که درد ظاهر و باطن دوا کنی

باید که رو به قبله هفتم رضا کنی

بهر حریم او که بود امن چون حرم

احرام توبه پوش که حق را صدا کنی

کن سعی موردنظر او شوی و بعـد

سعی صفا ومروه ی او با صفا کنی

آندم که می نهی قدم خود در این مکان

هشدار روی بر حرم کبریا کنی

ای آنکه طالبی که ببینی جمال حق

باید که رو بر آینه ی حق نما کنی

بتوان گرفت حاجت خود را ز درگهش

گر استغاثه در بر او بی ریا کنی

چو او ولی حق بود و شد فدای حق

الحق ببین که حاجت خود با خدا کنی

خواهی که حاجت تو دهد ثامن الحجج

باید دعای خیر به اهل ولا کنی

شهدی بکوش تا که شهنشاه طوس را

از پیروی به عالم دنیا رضا کنی