هر کس به دهر خدمت نوع بشر کنـد
راضی خدای خود ز خود آن نیکفر کنـد
آرد بدست گوهر عرفان ز راه شوق
در بحر دل ز راه طلب گر سفر کنـد
آنکس که گشت عاشق آن یار مهربان
بهر وصالش از همه قطع نظر کنـد
بسیار طعنه ها که رقیبان زنند ولیـک
عاشق کجا به راه تو خوف از خطر کنـد
بس ناله ها که از دل مظلوم شد بلنـد
آیا شود که بر دل ظالم اثر کنـد
بنگر به نظم شاعر شیرین زبان که گفـت
تا عالمی ز گفته ی خود باخبر کنـد
دیدی که خون ناحق پروانه شمع را
چندان امام نداد که شب را سحر کنـد
شهدی رسد که گردش ایام عاقبـت
کاخ ستمگران همه زیر و زبر کنـد
اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی
