آن کسی بنده ی خدا باشـد
که به تقدیر او رضا باشـد
خامه ی قدرتش هر آنچه نوشـت
اندر آن خیر ما سوا باشـد
بگذر از نخوت و تکبر و آز
که ترا باعث فنا باشـد
وه چه خوش گفت این سخن سالـک
سخنی را که دل ربا باشـد
گر عمل خالی از ریا باشـد
قابل قرب کبریا باشـد
ای ریا پیشه دادمت آگـه
گر به دوزخ روی سزا باشـد
کن در گوش پند آن دانا
تا که بهر تو آشنا باشـد
خودنمائی و ریا و تزویر اسـت
وای بر آنکه خودنما باشـد
شهدیا گرد این گناه مگرد
نزد اهل ادب خطا باشـد
اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی
