دوش اندر خلوت دل من شدم جویای یار

تا مگر در لوح بینم رخ زیبای یار

گفتم او امشب اگر آید برم از راه شوق

بر دو چشمانم ز راه مهر سازم جای یار

یاد اگر باد صباد آرد خبر از آن نگار

گویمش سر را نهم بر خاک جای پای یار

چون که اندر وادی سینای دل حیران شدم

جلوه ای از طور دیدم پس شدم شیدای یار

سالها می بود می گشتم به دنبالش ولی

عاقل از آن دیده یی می خواست کان بینای یار

ماه گردون چون مرا برگشت با رویش یقیـن

همچنان خورشید بیند هر زمان سیمای یار

شهدیا در راه جانان می شوی ثابت قدم

گر شراب معرفت نوشی تو از مینای یار

               اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

ای خوش آندم که جمال تو هویدا گردد

حق و باطل ز بیانات تو پیدا گردد

آنکه عمری است بود منتظر مقدم تـو

چون ببیند رخ تو و اله و شیدا گردد

زامر حق چونکه ندایت به جهان گشت بلنـد

روز دشمن ز قیامت شب یلدا گردد

جان به قربان تو ای قائم آل طاهـا

حکم خلاق جهان ز امر تو اجرا گردد

آن زمانی که ز حق بر تو رسد امر قیام

همچو فردوس برین عالم دنیا گردد

در زمان تو نمایان بشود معنی دین

دین جد تو ز اقدام تو احیا گردد

گفت شهدی چو کنم یاد تو ای حجت حق

دیده ام از غم هجران تو دریا گردد

                            اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

چون مهر جمالت به جهان جلوه گر آمـد

گوئی که مه چاردهم در نظر آمـد

از لطف خداوندی و از طالع پیروز

دوران فراق و شب هجران به سر آمـد

داریم ز حق آرزوی بانک منادی

اعلام کند خسرو جن و بشر آمـد

پور حسن عسگری آن حجت غائب

آن مهدی دین پرور ما دادگر آمـد

با امر خداطی شده آن دوره ی هجران

ای منتظران حجت ثانی عشر آمـد

ای کاش دهد باد صبا مژده به شهدی

آن حامی دین زاده ی خیر البشر آمـد

                      اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

از هجر تو ای مه دلم آرام نگیرد

خورشید فلک جز تو ز کس وام نگیرد

در وادی سینا بشود واله و حیران

هرکس که چو موسی ز تو الهام نگیرد

چون ساقی وحدت بدهد می به حریفان

حق جو ز کف بی سر و پا جام نگیرد

ناپخته به عالم سخن حق نپذیرد

چون موعظه جا در دل هر خام نگیرد

ای آنکه به دنیا دل و دین باختی از جان

هشدار که از دهر کسی کام نگیرد

غالب نشود دین خداوند به کفار

تا مهدی دین قبضه ی صمصام نگیرد

شهدی به دو عالم زره صدق و ارادت

امداد جز از خالق علاّم نگیرد

                         اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

دل از فراق روی تو بی صبر و تاب شـد

از سوز آه و آتش هجران کباب شـد

هستی تو غائب از نظرما و ناظری

بر دوستان تو ستم بی حساب شـد

چون تاب دیدن مه روی تو کس نداشـت

پنهان رخت چو مهر به پشت سحاب شـد

چون امر و نهی حق زمیان رفت برکنار

شایع گناه گشته و ترک صواب شـد

ای منتقم ز دوری تو چشم عاشقان

هر صبح و شام در طلبت پر ز آب شـد

دارم امید تا که تو ظاهر شوی و خلق

گویند ظاهر از نظر بوتراب شـد

شهدی ز حول واقعه روز رستخیـز

عمری غلام آن شه مالک رقاب شـد

                                       اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

نظرم تا به جمال تو گل اندام افتاد

عاشقی حاصلم از دیده سرانجام افتاد

منزلم چاه زنخدان تو شد در ره عشـق

چون مرا دیده بر آن چشم چو بادام افتاد

کام خاصان ز لب چون شکرت شیرین بود

شور آن شکر شیرین به سر عام افتاد

آشیان داشت به زلف سیهت مرغ دلـم

آری از خال لبت بود که در دام افتاد

قرعه ی عشق ترا چون صف عشاق زدنـد

آخرین قرعه به نام من ناکام افتاد

شهدیا دولت وصلش اگرت گشت نصیب

اتفاقیست که از گردش ایام افتاد

                                        اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

هر که اندر سر هوای طلعت جانانه دارد

کی سر و کاری دگر با خویش و با بیگانه دارد

با فراق روی او می سوزد و دائم به سازد

گنج عشقش را نهان اندر دل ویرانه دارد

باده ی عشقش به جام هر که ساقی از ازل ریخـت

تا ابد دیگر چه حاجت بامی و میخانه دارد

راه عشق او بسی خوف و خطر دارد ولیکـن

طی کند این ره هر آنکس همت مردانه دارد

وصف مویش را شنیدم این سخن با خود بگفتـم

بر سر هر تار مو صدها دل دیوانه دارد

جلوه یی از شمع رویش چون به عالم دید شهدی

عشق جانبازی برایش همچنان پروانه دارد

                  اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی