خواهی که درد ظاهر و باطن دوا کنی

باید که رو به قبله هفتم رضا کنی

بهر حریم او که بود امن چون حرم

احرام توبه پوش که حق را صدا کنی

کن سعی موردنظر او شوی و بعـد

سعی صفا ومروه ی او با صفا کنی

آندم که می نهی قدم خود در این مکان

هشدار روی بر حرم کبریا کنی

ای آنکه طالبی که ببینی جمال حق

باید که رو بر آینه ی حق نما کنی

بتوان گرفت حاجت خود را ز درگهش

گر استغاثه در بر او بی ریا کنی

چو او ولی حق بود و شد فدای حق

الحق ببین که حاجت خود با خدا کنی

خواهی که حاجت تو دهد ثامن الحجج

باید دعای خیر به اهل ولا کنی

شهدی بکوش تا که شهنشاه طوس را

از پیروی به عالم دنیا رضا کنی

ای فلک برد ی زدستم هم گل وهم لاله را

محسن شش ماهه و زهرای هجده ساله را

ظلم دشمن آنچنان آثار بر جانش نهاد

چون به هجده ساله دید او رنج یکصد ساله را

سوخت جانم جور دشمن چون بدیدم آن زمان

بر مه رویش زسیلی نقش بسته هاله را

بعد قتل او ز اشگ چشم طفلان دیده ام

برورق های گل رخسار آنها ژاله را

با علی گفتی که شب غسل وکفن بنما مرا

تا نباشد احتیاجی بهر من غساله را

خواهشت این بود شب دفنت کنم چو گفته ی

گِرد تابوتم نخواهم مردم رجاله را

می دهد کیفر ولی عصر چون ظاهر شود

بر ستمکاران عالم خاصه هر قتاله را

گفت شهدی سوزم دل بر علی مرتضی

کز فشار در شنید از همسرش آن ناله را

ماه بنی هاشم آن معدن تقوا

قدم نهاد اندر این عالم دنیا

مقدم مولود مرتضی مبارک

بر همه ی شیعیان آل طاها

حضرت ام البنین چشم تو روشن

زین پسری کو بود شافع فردا

باب حوائج بود بر اهل عالم

داده بر او این صفت حی توانا

حسرت او را خورند به روز محشر

داده مقامی بر او خالق یکتا

روز ولادت علی دو دست اورا

بوسه زد و داشت او نظر به معنا

حامی دین خدا بود ابوالفضل

هست عیان بهر هر دیده ی بینا

گر طلبی حاجتی ز درگه او

رواکند حاجتت خدای دانا

امید شهدی بود بر کرم او

تا که نجاتش دهد زحول فردا

دوش اندر خلوت دل من شدم جویای یار

تا مگر در لوح دل بینم رخ زیبای یار

گفتم او امشب اگر آید برم از راه شوق

بر دو چشمانم ز راه مهر سازم جای یار

یاد اگر باد صباد آرد خبر از آن نگار

گویمش سر را نهم بر خاک جای پای یار

چون که اندر وادی سینای دل حیران شدم

جلوه ای از طور دیدم پس شدم شیدای یار

سالها می بود می گشتم به دنبالش ولی

عاقل از آن دیده یی می خواست کان بینای یار

ماه گردون چون مرا برگشت با رویش یقیـن

همچنان خورشید بیند هر زمان سیمای یار

شهد یا در راه جانان می شوی ثابت قدم

گر شراب معرفت نوشی تو از مینای یار

                      اشعارازمرحوم حاج محمدعلی سیلانی

قانون حق همان که ز قرآن نوشته انـد

تا روز حشر بهر مسلمان نوشته انـد

بعد از نبی ائمه اطهار یک به یک

تفسیر این کتاب ز ایقان نوشته انـد

نهج البلاغه علی است آنکه راستی

شرحش برای پیرو ایمان نوشته انـد

بهر فریب ملت اسلام و شیعیان

بیگانگان کتاب فراوان نوشته انـد

هر داستان که هست فریبنده در جهان

بـی شک مقاله ایست ز خسران نوشته انـد

وحدت بیان حق بود از بهر مسلیمـن

رمزیست از حقیقت عرفان نوشته انـد

این نکته را بدان که به تاریخ روزگار

مدح ائمه تا حد امکان نوشته انـد

شهدی مقام و منزلت مصطفی و آل

یک موهبت ز رحمت رحمان نوشته انـد

              اشعارازمرحوم حاج محمدعلی سیلانی

آن کسی بنده ی خدا باشـد

که به تقدیر او رضا باشـد

خامه ی قدرتش هر آنچه نوشـت

اندر آن خیر ما سوا باشـد

بگذر از نخوت و تکبر و آز

که ترا باعث فنا باشـد

وه چه خوش گفت این سخن سالـک

سخنی را که دل ربا باشـد

گر عمل خالی از ریا باشـد

قابل قرب کبریا باشـد

ای ریا پیشه دادمت آگـه

گر به دوزخ روی سزا باشـد

کن در گوش پند آن دانا

تا که بهر تو آشنا باشـد

خودنمائی و ریا و تزویر اسـت

وای بر آنکه خودنما باشـد

شهد یا گرد این گناه مگرد

نزد اهل ادب خطا باشـد

                      اشعارازمرحوم حاج محمدعلی سیلانی