ایکه داری همه دم آرزوی جانان را

شرط آنست که تسلیم نمائی جان را

علم انسانیت و راه حقیقت پیما

کز حقیقت به خدا راه بود انسان را

میل داری که به کف گنج سعادت اری

بهر ان گنج بدست آر دل ویران را

در ره عشق بسی خوف خطر ها باشد

عاشق آنست که اول نگرد پایان را

گر بخواهی که به مقصد برسی در ره او

ترک سر کن منما فکر سر وسامان را

اگر آن ماه من از چهره بر انداخت نقاب

نور او محو کند مهر و مه تابان را

گفت شهدی من دلداده ز هجرش شب و روز

هر دم از دیده زنم طعنه یم عمان را

                                         اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

بود در روز ازل مهر تو چون در دل ما

حل کند تا به ابد لطف تو هر مشگل ما

ما به همراه تو بودیم در آن روز نخست

خلق از امر خدا گشت چو آب و گل ما

اینکه پروانه صفت عشق تو بر سر داریم

هست از شمع رخت روشنی محفل ما

هر کسی حاصلی از کشته خود بر دارد

شکر لله که مهر تو بود حاصل ما

گشت چون بخت جوان یار بما آندم شد

رهنما پیر مسیحا نفس کامل ما

گفت شهدی به ر هت ترک سر و جان کردیم

کن قبول از کرمت تحفه ی ناقابل ما

                                                        اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

بس مشکل است بی مه رویت حیات ما

پس حل شود ز آمدنت مشکلات ما

شاها اگر به ما ز محبت نظر کنـی

نیکو شود ز لطف و عطایت صفات ما

ای حجت خدا شه دین پور عسگری

وی منشا هدایت و باب نجات ما

چشم امید ماست براهت که از وفا

حاضر شوی ز لطف بوقت ممات ما

ما رااگرز راه غلامی کنی قبول

با زندگی یکیست زمان وفات ما

ای دل غمین مباش ز دست مخالفان

روزی شوند مدعیان محو و مات ما

امروز غیر او به خلایق پناه نیست

باشد ز لطف او به جهانی ثبات ما

شهدی امید وار بر حمت همیشه باش

باشد بدست مهدی قائم برات ما

                                                         اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

اگر کردم ز نادانی در این عالم گناهی را

یقین دانم که حق بخشد ز رحمت اشتباهی را

امید مغفرت دارم من عاصی زدرگاهش

اگر عمری خطا رفتم من غمدیده راهی را

چرا سازم بیان راز درون را در بر مردم

که دارم همچنان خلا ق بی چون من گواهی را

بسی بی اعتبار است این جهان از پستی فطرت

کزاو افزون بود قدر و بها یک ذره کاهی را

هر آنکس می کند دانسته عصیان این عجب باشد

که بهر خود ببار آرد همی روز سیاهی را

مکن حق کسی پامال نفس خویش از شهوت

دهد کیفر خدا چون او کشد از سینه آهی را

توان بر دست آوردن دل بشکسته ای اما

چرا منعم کند انکار از مفلس نگاهی را

مخور شهدی غم این حق کشی ها حق بپا سازد

برای حق و باطل روز محشر دادگاهی را

                                                       اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

غم هجران تو ای دوست بود بر دل ما

با وصالت به جهان حل بشود مشگل ما

عمر ما طی شد واندر ره تو منتظریم

آرزوی سر کوی تو بود بر دل ما

سیم اشک و زر رخسار نثار تو کنیم

کن قبول از کرم این تحفه ی ناقابل ما

ما چو پروانه بسوزیم ز عشق و دانیم

روشن از شمع جمال تو بود محفل ما

می رسد فیض تو دائم به محبانت لیک

پرده ای بیش نباشد به میان حائل ما

گفت شهدی چو بود مزرع دنیا عقبی

کشت ما مهر تو و هست همین حاصل ما

                                      اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

این بزم از لطف خدا از هر جهت دارد صفا

چون هست میلاد حسن نو باوه ی خیر النسا

از مقدم او شد جهان همچون بهشت جاودان

زیرا زمیلاد حسن شوری دگر گشته به پا

از غیبت آمد در شهود آن مظهر حق کان جود

دور از رخش چشم حسود حق دشمنش سازد فنا

مهر امام ممتحتن آن واقف سرو علن

در هر دلی گیرد وطن او را زغم سازد رها

رویش حسن مویش حسن خلقش حسن خویش حسن

هم نام نیکویش حسن هم معدن حلم و حیا

دیگر نه بیند کس بخواب مانند پور بوتراب

مهرش بر ای ما ثواب بغضش خطا نزد خدا

چون میشود روز جزا قدر امام مجتبی

پیدا شود بر ما سوا تا مات گردد چشمها

یارب بحق مجتبی پور علی مرتضی

از رحمت بی منتها بنما روا حاجات ما

شهدی بخواه از آن امین هر جا ترا باشد معین

خاصه بروز واپسین برهاند از محشرا ترا

                                                      اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

 ای یادگار انبیا ای زاده ی خیرالنسا

حجت توئی در عصر ما مهدی بیا مهدی بیا

ای سرورو سالار ما چون جد خود غمخوار ما

گرمعصیت شد کار ما لیکن بود گفتار ما

ای مهدی صاحب الزمان ای وارث پیغمبران

از جور گردون الامان ای مصلح بر حق بیا

ای خسرو عالی نسب در انتظارت روز و شب

جانهای ما آمد به لب ای فیض بخش ما سوا

هم جان و هم جانان توئی هم حامی قران توئی

عالم چو جسم و جان توئی ای هادی راه خدا

دارم امید ای شاهدین ظاهر شوی روی زمین

از ضرب تیغش مشرکین گردند سر تاسر فنا

ای سرو بستان حسن شهدی ز تو گوید سخن

حق خدای ذو المنن بر او نظر کن از وفا

                               اثرطبع مرحوم محمد علی سیلانی