از هجر تو ای مه دلم آرام نگیرد

خورشید فلک جز تو ز کس وام نگیرد

در وادی سینا بشود واله و حیران

هرکس که چو موسی ز تو الهام نگیرد

چون ساقی وحدت بدهد می به حریفان

حق جو ز کف بی سر و پا جام نگیرد

ناپخته به عالم سخن حق نپذیرد

چون موعظه جا در دل هر خام نگیرد

ای آنکه به دنیا دل و دین باختی از جان

هشدار که از دهر کسی کام نگیرد

غالب نشود دین خداوند به کفار

تا مهدی دین قبضه ی صمصام نگیرد

شهدی به دو عالم زره صدق و ارادت

امداد جز از خالق علاّم نگیرد

                         اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

دل از فراق روی تو بی صبر و تاب شـد

از سوز آه و آتش هجران کباب شـد

هستی تو غائب از نظرما و ناظری

بر دوستان تو ستم بی حساب شـد

چون تاب دیدن مه روی تو کس نداشـت

پنهان رخت چو مهر به پشت سحاب شـد

چون امر و نهی حق زمیان رفت برکنار

شایع گناه گشته و ترک صواب شـد

ای منتقم ز دوری تو چشم عاشقان

هر صبح و شام در طلبت پر ز آب شـد

دارم امید تا که تو ظاهر شوی و خلق

گویند ظاهر از نظر بوتراب شـد

شهدی ز حول واقعه روز رستخیـز

عمری غلام آن شه مالک رقاب شـد

                                       اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

هر آنکس در جهان با آرزوها خانه می سازد

بود غافل فلک آن خانه را ویرانه می سازد

خوشا آنکس که در عالم بسان نوح پیغمبر

برای زندگانی مختصر کاشانه می سازد

فروشد لذّت دنیا به عقبی از یقین آری

چنان بهلول هر کس خویش را دیوانه می سازد

پنا هم بر تو باشد ای خدا از آن ریاکاری

که دام از بهر مردم سبحه ی صد دانه می سازد

بود دل کعبه ی مقصود و جای حق در آن باشد

بشر این کعبه را از جهل خود بتخانـه می سازد

بنازم جلوی جانان که صدها همچو شهدی را

به گرد شمع رویش همچنان پروانه می سازد

                                  اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

مست تولای توام یاحسین 

 عاشق و شیدای توام یاحسین

مُهر نمازم شده خـــــاک درت

عابد این قبله گهم یاحسین

چونکه شود قسمت من کوی تو

از همه هستــی گذرم یا حسین

من که گنهـــــکارم و روی سیاه

هرگز از این در نروم یا حسین

ذره ای از مهــــــر و وفای ترا

به عالمی من نـــدهم یا حسین

به وقت جان دادن من از وفا

بیا به بالین سرم یاحسین

روز جزا بـــــــــــرات آزادیم

ده زِ ره لطف و کــرم یا حسین

         اشعار از جواد سیلانی (ازخواننده التماس دعا دارم)

نظرم تا به جمال تو گل اندام افتاد

عاشقی حاصلم از دیده سرانجام افتاد

منزلم چاه زنخدان تو شد در ره عشـق

چون مرا دیده بر آن چشم چو بادام افتاد

کام خاصان ز لب چون شکرت شیرین بود

شور آن شکر شیرین به سر عام افتاد

آشیان داشت به زلف سیهت مرغ دلـم

آری از خال لبت بود که در دام افتاد

قرعه ی عشق ترا چون صف عشاق زدنـد

آخرین قرعه به نام من ناکام افتاد

شهدیا دولت وصلش اگرت گشت نصیب

اتفاقیست که از گردش ایام افتاد

                                        اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

هر کس به دهر خدمت نوع بشر کنـد

راضی خدای خود ز خود آن نیکفر کنـد

آرد بدست گوهر عرفان ز راه شوق

در بحر دل ز راه طلب گر سفر کنـد

آنکس که گشت عاشق آن یار مهربان

بهر وصالش از همه قطع نظر کنـد

بسیار طعنه ها که رقیبان زنند ولیـک

عاشق کجا به راه تو خوف از خطر کنـد

بس ناله ها که از دل مظلوم شد بلنـد

آیا شود که بر دل ظالم اثر کنـد

بنگر به نظم شاعر شیرین زبان که گفـت

تا عالمی ز گفته ی خود باخبر کنـد

دیدی که خون ناحق پروانه شمع را

چندان امام نداد که شب را سحر کنـد

شهدی رسد که گردش ایام عاقبـت

کاخ ستمگران همه زیر و زبر کنـد

                      اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی

به روزگار هر آنکس حیا نگهدارد

ز فتنه های زمانش خدا نگهدارد

غلام همت آنم ز روی شوق و شعف

که سر دوست ز راه وفا نگهدارد

ببرد گوی سعادت کسی در این میـدان

که دین خود گه رنج و بلا نگهدارد

شرافت بشر از روی معرفت خیزد

اگر که گو هر قدر و بها نگهدارد

دل است آینه ی ذات ذوالجلال ولی

هر آنکه آینه را با صفا نگهدارد

در این سراچه ی فانی ندیده ام شهدی

کسی که راز نهان مرا نگهدارد

                             اثر طبع مرحوم حاج محمد علی سیلانی